Anti-pluralist arguments in the Tea Party online discourse: A mixed method analysis of populist rhetoric
DOI:
https://doi.org/10.29107/rr2022.3.6Słowa kluczowe:
populizm, retoryka, argumentacja, sprzężenia wyrazowe, mobilizacja, antypluralizm, kanał informacyjny, Tea PartyAbstrakt
Populizm może być definiowany jako ideologiczny atrybut partii politycznych, jednak w niniejszym badaniu został on zoperacjonalizowany jako cecha argumentacji, pozwalająca populistom twierdzić, że są oni jedynymi wybrańcami uprawnionymi do reprezentowania interesu narodu. Antypluralistyczne argumenty tego typu wystąpiły w prawicowym dyskursie amerykańskiego ruchu politycznego Tea Party podczas wyborów do amerykańskiego Kongresu w 2018 r. Niniejsze studium przedstawia wyniki analizy oficjalnej strony internetowej Tea Party (treści z zakładki “All News”) przeprowadzonej metodą mieszaną. Wspomagana komputerowo analiza językowa słów kluczowych, konkordancji i sprzężeń (ang. couplings) na próbie pozyskanej z ww. kanału informacyjnego została uzupełniona jakościową analizą retoryczną wybranych toposów i błędów argumentacyjnych. Analiza ukazuje dominację takich strategii, jak: (1) homogenizacja pojęcia „prawdziwych patriotów”, (2) polaryzacja reprezentacji „dobrzy my” i „źli oni”, (3) dyskredytowanie przeciwników poprzez analogie, „najgorsze” przykłady i ataki ad hominem, (4) odwołania do teorii spiskowych, a także (5) środki perswazji oparte na patosie i etosie, związane ze zmediatyzowanym i uhistorycznionym imaginarium kulturowym. Studium potwierdza zalety metody mieszanej w podejściu do analizy tzw. retoryki populistycznej.
Pobrania
Bibliografia
Aristotle. 2008. The Art of Rhetoric. Trans. and index W. Rhys Roberts. Megaphone eBooks. www.wendelberger.com/downloads/Aristotle_Rhetoric.pdf. Accessed February 5, 2021.
Baker, Paul. 2006. Using Corpora in Discourse Analysis. London: Continuum.
Brubaker, Rogers. 2017. Why Populism? Theory and Society. https://doi.org/10.1007/s11186-017-9301-7
Cap, Piotr. 2021. The Discourse of Confl ict and Crisis. London: Bloomsbury Academic.
Connolly, N.D.B., and Keisha Blain. 2016. Trump Syllabus 2.0: An Introduction to the American Culture that Led to ‘Trumpism’. Public Books. https://www.publicbooks.org/trump-syllabus-2-0/ Accessed 1 September 2022.
Gula, Robert J. 2002. Nonsense: A Handbook of Logical Fallacies. Mount Jackson, VA: Axios Press.
Halliday, Michael A. K., and Christian Matthiessen. 2004. An Introduction to Functional Grammar (3rd edn.). London: Edward Arnold.
Lewiński, Piotr. 2014. Od Arystotelesa do van Eemerena i Tindale’a. W poszukiwaniu źródeł współczesnej retoryki i dialektyki. Pragmatyka, retoryka, argumentacja. Obrazy języka i dyskursu w naukach humanistycznych, edited by Piotr Stalmaszczyk, 43-61. Kraków: Universitas.
Knight, Naomi K. 2013. Evaluating Experience in Funny Ways: How Friends Bond Through Conversational Humour. Text & Talk 33 (4-5): 553-574.
Krzyżanowska, Natalia, and Michał Krzyżanowski. 2018. “Crisis” and Migration in Poland: Discursive Shifts, Anti-Pluralism and the Politicization of Exclusion. Sociology 52 (3): 612-618.
Langacker, Ronald W. 2008. Cognitive Grammar: A Basic Introduction. Oxford: Oxford University Press.
Martin, J.R., and Peter White. 2005. The Language of Evaluation: Appraisal in English. New York: Palgrave Macmillan.
Mazzoleni, Gianpietro. 2014. Mediatization and Political Populism. Mediatization of Politics: Understanding the Transformation of Western Democracies, edited by Frank Esser, and Jesper Strömbäck, 42–56. Basingstoke: Palgrave Macmillan.
Molek-Kozakowska, Katarzyna, and Przemysław Wilk. 2021. Casual, Colloquial, Commonsensical: A News Values Stylistic Analysis of a Populist Newsfeed. Journalism Studies 22 (6): 760-779.
Mudde, Cas, and Cristóbal Rovira Kaltwasser. 2017. Populism: A Very Short Introduction. Oxford: Oxford University Press.
Muller, Jan-Werner. 2016. What is Populism? Philadelphia, PA: University of Pennsylvania Press.
Panizza, Francisco. 2005. Populism as an Internal Periphery of Democratic Politics. Populism and the Mirror of Democracy, edited by Francisco Panizza, 72–93. London: Verso.
Parker, Christopher S., and Matt Barreto. 2013. A.Change They Can't Believe In: The Tea Party and Reactionary Politics in America. Princeton, NJ: Princeton University Press.
Paul, Richard, and Linda Elder. 2006. The Thinker’s Guide to Fallacies: The Art of Mental Trickery and Manipulation. Foundation for Critical Thinking. http://www.criticalthinking.org/store/get_file.php?inventories_id=159 Accessed 12 February 2019.
Scott, Mike. 2007. WordSmith Tools 4.0. Oxford: Oxford University Press.
Stavrakakis, Yannis. 2014. The Return of “the People”: Populism and Anti-populism in the Shadow of the European Crisis. Constellations 21 (4): 505–517.
Sustar, Lee. 2013. Marxism and Right-wing Populism: The Case of the Tea Party. New Labor Forum 22 (1): 58–65. https://doi.org/10.1177/1095796012471639
van Dijk, Teun. A. 2008. Discourse and Power. Contributions to Critical Discourse Studies. Houndsmills: Palgrave.
van Eemeren, Frans, Garssen, Bartand and Bert Meuffels. 2009. Fallacies and Judgments of Reasonableness: Empirical Research Concerning the Pragma-dialectical Discussion Rules. Dordrecht: Springer.
Wodak, Ruth. 2015. The Politics of Fear: What Right-wing Populist Discourses Mean. London: Sage.
Zappavigna, Michele. 2018. Searchable Talk: Hashtags and Social Media Metadiscourse. London: Bloomsbury Academic.
Zhao, Sumin. 2010. Intersemiotic Relations in Logogenetic Patterns: The Time Factor in Hypertext Description. New discourse on Language: Functional Perspectives on Multimodality, Identity and Affiliation, edited by Monika Bednarek, and J.R. Martin, 251–266. London: Continuum.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2022 "Res Rhetorica"
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
Artykuły publikowane są na lincencji CC BY 4.0. Treść licencji jest dostępna tutaj: https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/
Artykuły opublikowane na licencji CC-BY (wersje postprint) mogą być udostępniane przez autorów każdemu, na dowolnej platformie lub za pośrednictwem dowolnego kanału komunikacyjnego pod warunkiem, że zostały przypisane do Res Rhetorica jako pierwotnego wydawcy.
