Ad hominem argument, ad personam argument, and personal attack – a comparative analysis
DOI:
https://doi.org/10.29107/rr2023.2.3Keywords:
ad hominem argument, ad personam argument, personal attack, tu quoque, ex concessis, eristic, presidential debatesAbstract
Many contemporary sources, from online critical thinking courses to logic textbooks by influential authors, seem to miss the important difference between three different concepts: ad hominem arguments, ad personam arguments, and ad personam (personal) attacks. The first of them, for many centuries called ad hominem or ex concessis, refers to what the interlocutor considers to be true or what he admitted in an earlier conversation. The second type appeals to some personal properties of a given person in order to undermine their position. The third, personal attacks, are eristic maneuvers aimed at discrediting or embarrassing the interlocutor. These three concepts warrant precise formulation, and their consistent use seems necessary both in the theory of argumentation and in public discourse. The paper presents argumentation schemes and evaluation criteria for both types of arguments, in accordance with the standards adopted in informal logic. The characteristics of personal attacks, their subtypes and defensive strategies have also been developed. The study is supported by examples from political debate.
References
Arystoteles. 1978. Topiki, O dowodach sofistycznych, tłum. Kazimierz Leśniak. Warszawa: PWN.
Brinton, Alan. 1987. „Ethotetic Argument: Some Uses”. W Perspectives and Approaches, red. Frans H. van Eemeren, Rob Grootendorst, Berlin, New York: De Gruyter Mouton: 246–254. https://doi.org/10.1515/9783110869163.246.
Budzyńska, Katarzyna. 2013. „Retoryczne strategie poznawcze”. Przegląd Filozoficzny. Nowa Seria 2 (86): 253–274. https://doi.org/10.2478/pfns-2013-0028.
Chichi, Graciela Marta. 2002. „The Greek Roots of the Ad hominem-Argument”. Argumentation 16: 333–348. https://doi.org/10.1023/A:1019967112062.
van Eemeren, Frans H. i Rob Grootendorst. 1992. „Relevance Reviewed: The Case of Argumentum ad hominem”, Argumentation 6: 141–59.
van Eemeren, Frans H. i Rob Grootendorst. 1995. „The Pragma-Dialectical Approach to Fallacies”. W Fallacies: Classical and Contemporary Readings, eds. Hans V. Hansen, Robert C. Pinto, 130–144. University Park: The Pennsylvania State University Press.
Govier, Trudy. 1988. A Practical Study of Argument. Belmont: Wadsworth.
Groarke, Leo A., Christopher W. Tindale. 2013. Good Reasoning Matters! A Constructive Approach to Critical Thinking. Canada: Oxford University Press.
Hołówka, Teresa. 2012. Kultura logiczna w przykładach, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Johnson, Ralph H., J. Anthony Blair. 2006. Logical Self-Defense. New York: IDEA Press.
Jonkisz, Adam. 2011. Elementy logiki stosowanej, Bielsko-Biała: Wyższa Szkoła Administracji.
Jonkisz, Adam. 2017. „Podział podziałów: ujęcie metodologiczne”. Ruch Filozoficzny LXXII (2): 95–109. https://doi.org/10.12775/RF.2017.016.
Kisielewicz, Andrzej. 2017. Logika i argumentacja. Praktyczny kurs krytycznego myślenia. Warszawa: PWN.
Koszowy, Marcin. 2019. Autorytet w argumentacji i w dialogu. Teorie – modele – aplikacje. Białystok: Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku.
Kotarbiński, Tadeusz. 1960. Kurs logiki dla prawników, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
Lewiński, Piotr. 2012. Neosofistyka: Argumentacja retoryczna w komunikacji potocznej. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego.
Lakoff, George i Mark Johnson. 1980. Metaphors We Live By, Chicago: University of Chicago Press.
Locke, John. 1955 [1690]. Rozważania dotyczące rozumu ludzkiego, tłum. Bolesław J. Gawęcki. Tom II. Kraków: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
Platon. 1958. Hippiasz Mniejszy, tłum. W. Witwicki, Warszawa: PWN.
Prolifeaction. 2020. Where do they stand on abortion? https://prolifeaction.org/wp-content/uploads/VoteProLife2020English.pdf (dostęp 15.05.2023).
Schopenhauer, Arthur. 2012 [1864]. Erystyka, czyli sztuka prowadzenia sporów. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Alma-Press.
Szymanek, Krzysztof, Krzysztof A. Wieczorek, Andrzej S. Wójcik. 2003. Sztuka argumentacji. Ćwiczenia w badaniu argumentów. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Szymanek, Krzysztof. 2004. Sztuka argumentacji. Słownik terminologiczny. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Szymanek, Krzysztof i Krzysztof Wieczorek. 2020. Sztuka argumentacji: rozszerzone ćwiczenia w badaniu argumentów. Warszawa: PWN.
Thomas, Stephen N. 1973. Practical Reasoning in Natural Language. Englewood Cliffs: Prentice-Hall.
Tokarz, Marek. 2006. Argumentacja. Perswazja. Manipulacja. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
TVP. 2015. Komorowski-Duda. Debata w TVP. https://www.tvp.info/20097161/zobacz-cala-debate--komorowskiduda (dostęp 15.05.2023).
Walton, Douglas. 2004. „Argumentation Schemes and Historical Origins of the Circumstantial Ad hominem Argument”. Argumentation 18: 359–368.
Walton, Douglas. 2012. Informal Logic: A Pragmatic Approach. Cambridge: Cambridge University Press.
Walton, Douglas, Christopher Reed i Fabrizio Macagno. 2008. Argumentation Schemes. New York: Cambridge University Press.
Wieczorek, Krzysztof. 2006. „Argumenty «ad hominem»: ich rodzaje oraz sposoby oceny”. Folia Philosophica 24: 189–210.
Woods, John i Douglas Walton. 1978. „Ad hominem”. The Philosophical Forum 8: 1–20.
Ziembiński, Zygmunt. 1959. Logika praktyczna. Poznań: Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
Downloads
Published
Versions
- 2023-07-06 (2)
- 2023-07-01 (1)
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2023 Res Rhetorica
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International. The content of the license is available at https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/
CC-BY licensed articles (postprint versions) may be shared by authors with anyone, on any platform or via any communication channel provided they are attributed to Res Rhetorica as the original publisher.
