O niektórych aspektach związanych z etosem w argumentum ad crumenam

Autor

  • Ewa Rosiak-Zięba

DOI:

https://doi.org/10.29107/rr2019.3.4

Abstrakt

Celem tego artykułu jest analiza wybranych aspektów związanych z etosem w argumencie ad crumenam, rozpatrywanym jako złożona technika retoryczna. Przyjęte metody badawcze obejmują dwa podejścia z zakresu pragmatyki: teorię aktów mowy i koncepcję implikatury konwersacyjnej. Wyniki badań ukazują zróżnicowanie aspektów wiarygodności podmiotów w różnych odmianach tego argumentu.

Bibliografia

Arystoteles. 2004. Retoryka. Retoryka dla Aleksandra. Poetyka. Przełożył Henryk Podbielski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Austin, John Langshaw. 1993. „Jak działać słowami.” W Mówienie i poznawanie. Przełożył Bohdan Chwedeńczuk, 550-713. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Barron, Anne. 2003. Acquisition in Interlanguage Pragmatics. Learning how to do things with words in a study abroad context. Amsterdam/ Philadelphia: John Benjamins Publishing Company.

Blair, John A. 2009. „Informal Logic and Logic.” Studies in Logic, Grammar and Rhetoric 16 (29): 47-67.

Budzyńska, Katarzyna. 2010. „Argumentacja jako akt mowy.” Przegląd Filozoficzny – Nowa Seria 3 (75): 339-358.

Budzyńska, Katarzyna. 2013. „Circularity in ethotic structures.” Synthese 190: 3185-3207. https://doi.org/10.1007/s11229-012-0135-6.

Budzynska, Katarzyna, i Maciej Witek. 2014. „Non-Inferential Aspects of Ad Hominem and Ad Baculum.” Argumentation 28: 301-315. https://doi.org/10.1007/s10503-014-9322-6.

Cywilnoprawna Konwencja o Korupcji. 2004. Przyjęta przez Komitet Ministrów Rady Europy dnia 4 listopada 1999 r. Dz. U. Nr 244, poz. 2443.

Grice, Herbert Paul. 1980. Logika a konwersacja. Przełożyła B. Stanosz. W Język w świetle nauki, wybrała Barbara Stanosz. Warszawa: Czytelnik.

Groarke, Leo. 2019. „Informal Logic”. The Stanford Encyclopedia of Philosophy (Summer 2019 Edition), pod redakcją Edwarda N. Zalty. Forthcoming URL: https://plato.stanford.edu/archives/sum2019/entries/logic-informal/.

Jasinski, James. 2001. Sourcebook on Rhetoric. SAGE Publications Inc.

Johnson, Ralph H., i John A. Blair. 1977. Logical Self-Defense. Toronto: McGraw-Hill Ryerson Limited.

Kjeldsen, Jens. 2015. „The Study of Visual and Multimodal Argumentation.” Argumentation 29(2): 115-132. http://doi.org/10.1007/s10503-015-9348-4.

Logically Fallacious. N.d. Argument to the Purse.

https://www.logicallyfallacious.com/tools/lp/Bo/LogicalFallacies/60/Argument-to-the-Purse.

Malinowski, Jacek. 2003. „Pragmatyczne interpretacje wypowiedzi.” Kognitywistyka i Media w Edukacji 1-2: 217-237.

Sapkowski, Andrzej. 2005. Ostatnie życzenie. Warszawa: Supernowa.

Sbisà, Marina. 2019. „Assertion among the speech acts.” W The Oxford Handbook on Assertion, pod redakcją Sanforda Goldberga. Oxford: Oxford University Press. Online Publication Date: Jun 2019. http://doi.org/10.1093/oxfordhb

/9780190675233.013.7.

Searle, John. 1969. Speech Acts: An essay in the philosophy of language. New York: Cambridge University Press.

Searle, John R. 1975. „A Taxonomy of Illocutionary Acts”. W Language, mind, and knowledge, pod redakcją Keitha Gundersona, vol. 7, 344-369. University of Minnesota Press, Minneapolis. http://hdl.handle.net/11299/185220.

Searle, John R. 1979. Expression and meaning. Cambridge: Cambridge University Press.

Stachowicz-Stanusch, Alicja, i Anna Sworowska. 2012. „Definiowanie korupcji w kontekście różnic kulturowych.” Organizacja i Zarządzanie 17: 97-116.

Szymanek, Krzysztof. 2005. Sztuka argumentacji. Słownik terminologiczny. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Tokarz, Marek. 1993. Elementy pragmatyki logicznej. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Tokarz, Marek. 2006. Argumentacja, perswazja, manipulacja. Wykłady z teorii komunikacji. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.

Van Eemeren, Frans, i Rob Grootendorst. 1992. Argumentation, Communication and Fallacies. New York, Hillsdale: Lawrence Erlbaum Associates.

Van Vleet, Jacob E. 2011. Informal Logical Fallacies: A Brief Guide. University Press of America.

Walton, Douglas. 1999. „Ethotic arguments and fallacies: The credibility function in multi-agent dialogue systems.” Pragmatics & Cognition 7(1): 177-203.

Walton, Douglas. 2009. Argumentation Schemes for Presumptive Reasoning. New York and London: Routledge. Pierwsze wydanie: 1996. New York, Mahwah: Lawrence Erlbaum Associates.

Walton, Douglas, Chris Reed, i Fabrizio Macagno. 2013. Argumentation schemes. Cambridge: Cambridge University Press. Pierwsze wydanie: 2008.

Walton, Douglas. 2014. „Speech Acts and Indirect Threats in Ad Baculum Arguments. A Reply to Budzynska and Witek.” Argumentation 28 (3): 317-324. http://doi.org/10.1007/s10503-014-9318-2.

Witek, Maciej. 2013. „Three Approaches to the Study of Speech Acts.” Dialogue and Universalism 1: 129-141.

Pobrania

Opublikowane

2019-09-30

Jak cytować

Rosiak-Zięba, Ewa. 2019. „O niektórych Aspektach związanych Z Etosem W Argumentum Ad Crumenam”. "Res Rhetorica" 6 (3). https://doi.org/10.29107/rr2019.3.4.