Negocjacje polityczne – polityka negocjacji. Poznanie a rozpoznanie w retoryce liderów politycznych
DOI:
https://doi.org/10.29107/rr2019.2.5Abstrakt
Celem niniejszego artykułu jest próba scharakteryzowania politycznego wariantu negocjacji, zwrócenia uwagi czytelnika na składowe negocjacji politycznych, a także wskazanie na możliwe perspektywy spoglądania na problemy wchodzące w skład negocjacji politycznych. Negocjacje polityczne nie są kategorią jednowymiarową. Z jednej strony mamy negocjacje polityczne, czyli te dotyczące spraw politycznych. Negocjatorzy rozprawiają wówczas na temat kwestii i problemów związanych z polityką i okołopolitycznych. Z drugiej strony zaś występuje polityka negocjacji – określony sposób uprawiania polityki, w którym negocjacje są wykorzystywane jako próba uwikłania konkurenta czy budowa autorytetu politycznego. Artykuł przedstawia zagadnienie negocjacji politycznych z perspektywy retoryki i socjotechniki, wprowadzając dwa sposoby rozumienia negocjacji – jako poznanie i jako rozpoznanie.Bibliografia
Bieleń, Stanisław. 2013. Negocjacje w stosunkach międzynarodowych. Katowice: ASPRA-JR.
Birkenbihl, Vera. 1997. Psychologia prowadzenia negocjacji: profesjonalne techniki negocjacyjne z eksperymentami i ćwiczeniami. Wrocław: Astrum.
Budzyńska-Daca, Agnieszka, Modrzejewska, Ewa. 2018. Retoryka negocjacji. Scenariusze. Warszawa: POLTEX.
Callières, de, François. 1997. Sztuka dyplomacji. Lublin: TEST.
Camp, Jim. 2005. Zacznij od nie. Taszów: Biblioteka moderatora.
Carnegie, Dale. 1993. Jak zdobyć przyjaciół i zjednać sobie ludzi. Warszawa: EMKA.
Czarnawska, Mira, Montana. 2003. Podstawy negocjacji i komunikacji. Pułtusk: Wyższa Szkoła Humanistyczna im. Aleksandra Gieysztora.
Dąbrowski, Paweł, Józef. 1990. Praktyczna teoria negocjacji. Warszawa: SORBOG.
Fisher, Roger, Ury, William, Patton, Bruce. 1995. Dochodząc do Tak. Negocjacje bez poddawania się. Warszawa: PWE.
Folta, Maria. 2011. Mediacja i negocjowanie od wewnątrz. Wrocław: Maria Folta.
Gelberg, Ludwik. 1954. Prawo międzynarodowe i historia dyplomatyczna: wybór dokumentów. T1, 198. Warszawa: PWN.
Gelfand, Michele, Brett, Jeanne. 2004. The handbook of negotiation and culture. Stanford: Stanford University Press.
Hadnagy, Christopher. 2017. Socjotechnika: sztuka zdobywania władzy nad umysłami. Gliwice: Helion.
Hawkins, Leo, Hudson, Michael, Cornall, Robert. 1994. Prawnik jako negocjator czyli jak efektywnie negocjować zagadnienia prawne. Warszawa: Dom Wydawniczy ABC.
Karolczuk, Edward. 2010. O wrogu. Szkice fi lozofi czno-historyczne. Warszawa: Książka i Prasa.
Kaczmarek, Bohdan. 2003. „Polityka jako proces organizacji życia społecznego”. W Metafory polityki 2, red. Bohdan Kaczmarek. Warszawa: Elipsa.
Kaczmarek, Bohdan. 2003. „Polityka – problem władzy, czy problem własności. Własność jako przesłanka władzy”. W Metafory polityki 2, red. Bohdan Kaczmarek. Warszawa: Elipsa.
Kampka, Agnieszka. 2014. Debata publiczna: zmiana społecznych norm komunikacji. Warszawa: Oficyna Naukowa.
Karwat, Mirosław. 2009. Akredytacja w życiu społecznym i politycznym. Warszawa: ASPRA-JR.
Karwat, Mirosław. 2014. Podstawy socjotechniki dla politologów, polityków i nie tylko. Warszawa: Difin.
Karwat, Mirosław. 2003. „Polityka jako maskarada interesowności”. W Metafory polityki 2, red. Bohdan Kaczmarek. Warszawa: Elipsa.
Karwat, Mirosław. 1998. Sztuka manipulacji politycznej. Toruń: Adam Marszałek.
Kennedy, Gavin. 1999. Negocjować można wszystko. Warszawa: EMKA.
Klementewicz, Tadeusz. 2011. Rozumienie polityki. Zarys metodologii nauki o polityce, Warszawa: Elipsa.
Kolab, Deborah, Williams, Judith. 2000. The Shadow Negotiation: How Women Can Master the Hidden Agendas That Determine Bargaining Success. New York: Simon & Schuster.
Krzyminiewska, Grażyna. 1998. Od walki do współpracy. Negocjacyjna sztuka zawierania porozumień. Bydgoszcz: Oficyna Wydawnicza Ośrodka Postępu Organizacyjnego.
Le Bon, Gustave. 1997. Psychologia tłumu. Warszawa: PAVO.
Lyons, Carl. 2008. Ja wygrywam, ty wygrywasz. Warszawa: MT Biznes.
Łukomski, Piotr. 2005. „Polityka jako inżynieria społeczna”. W Metafory polityki 3, red. Bohdan Kaczmarek. Warszawa: Elipsa.
Łukomski, Piotr. 2003. „Polityka jako teatr”. W Metafory polityki 2, red. Bohdan Kaczmarek. Warszawa: Elipsa.
Łukowski, Wojciech. 2005. „Polityka jako wiązki transakcyjne”. W Metafory polityki 3, red. Bohdan Kaczmarek. Warszawa: Elipsa.
Mises, Ludwig. 2011. Ludzkie działanie. Warszawa: Instytut Ludwiga von Misesa.
Moore, Christopher. 2009. Mediacje. Praktyczne strategie rozwiązywania konfliktów. Warszawa: Wolters Kluwer.
Piątek, Jarosław, Podgórzańska, Renata. 2008. Oblicza konfliktów. Toruń: Adam Marszałek.
Pietrzyk, Agnieszka. 1996. Negocjacja i mediacja jako sposoby kierowania konfliktami. „Przegląd Psychologiczny”. 3/4.
Pruitt, Dean. 1981. Negotiation behavior. New York: Academic Press.
Rancew-Sikora, Dorota. 2005. Negocjacje polityczne: między działaniem jednostek a relacjami strukturalnymi. „Studia Socjologiczne” nr 1.
Ryżow, Igor. 2017. Kremlowska szkoła negocjacji. Warszawa: Eureka.
Rządca, Robert, Wujec, Paweł. 2001. Negocjacje. Warszawa: PWE.
Schelling, Thomas. 2013. Strategia konfliktu. Warszawa: Wolters Kluwer.
Siracusa Joseph, Nguyen, Hang Thi Thuy 2018. Richard M. Nixon and European Integration. A Reappraisal, Cham: Palgrave Macmillan.
Starosta, Leszek. 1987. Konflikt społeczny a władza w państwie. „Zeszyty Naukowe Uniwersytet Gdański”. 84. Gdańsk.
Sybilski, Zdzisław, Wojciechowski, Maciej. 2013. Negocjacje czyli oszust i naiwniak. Bydgoszcz: Oficyna Wydawnicza Mirosław Wrocławski.
Tokarz, Marek. 2006. Argumentacja, perswazja, manipulacja. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
Trump, Donald. 2017. The art of the deal, czyli sztuka robienia interesów. Warszawa: Fijor.
Sun, Tzu. 2012. Sztuka wojny. Warszawa: EMKA.
Ury, William. 2006. Dochodząc do zgody. Taszów: Biblioteka Moderatora.
Waszkiewicz, Jan. 1997. Jak Polak z Polakiem?: szkice o kulturze negocjowania. Warszawa: PWN.
Wilmot, William, Hocker, Joyce. 2011. Konflikty między ludźmi. Warszawa: PWN.
Wojtaszak, Andrzej. 2008. „Konflikt i jego znaczenie w aspekcie politologicznym”. W Oblicza konfliktów, red. Jarosław Piątek, Renata Podgórzańska. Toruń: Adam Marszałek.
Ziółkowski, Jacek. 2005. „Gra polityczna jako sztuka sugerowania”. W Metafory polityki 3, red. Bohdan Kaczmarek. Warszawa: Elipsa.
Ziółkowski, Jacek. 2007. „Paradoksy funkcjonowania autorytetu społeczno-politycznego”. W Paradoksy polityki, red. Mirosław Karwat. Warszawa: Elipsa.
Cage, Monkey. 2018. A new law in Israel complicates future peace talks. Here’s why. “Washington Post”. https://www.washingtonpost.com/news/monkey-cage/wp/2018/08/15/a-new-law-in-israel--complicates-future-peace-talks-heres-why/?noredirect=on&utm_term=.1fe9c07cafd6. dostęp: 1.02.2019.
Donald Trump’s trade bluster, „The Economist”, dostępny w Internecie: https://www.economist.com/briefing/2016/12/10/donald-trumps-trade-bluster, dostęp: 1.02.2019.
Famous Negotiators: Tony Blair’s 10 Principles to Guide Diplomats in International Conflict Resolution, Program on Negotiation Harvard Law School, dostępny w Internecie: https://www.pon.harvard.edu/daily/internationalnegotiation-daily/international-negotiations-and-conflict-tony-blairs-10-principles-for-dispute-resolution-negotiations/, dostęp: 10.05.2019.
Krzemień E., Tusk: Nie dajcie sobie wmówić, że mamy myśleć w sposób jednowymiarowy…, OKO.PRESS, dostępny w Internecie: https://oko.press/pelny-tekst-tusk-nie-dajcie-sobie-wmowic-ze-mamy-myslec-w-sposob-jednakowy-ze-mamy-nie-przeszkadzac-i-popierac/, dostęp: 10.05.2019.
„My się kłaniać ani klękać nie będziemy”, TVN24, dostępny w Internecie: https://www.tvn24.pl/wiadomosci-z-kraju,3/my-sie-klaniac-ani-klekac-nie-bedziemy,186738.html, dostęp: 1.02.2019.
Orban o UE: kto nie siedzi przy stole, ten trafi do jadłospisu, Puls Biznesu, dostępny w Internecie: https://www.pb.pl/orban-o-ue-kto-nie-siedzi-przy-stole-ten-trafi -do-jadlospisu-751371, dostęp: 1.02.2019.
Pobrania
Opublikowane
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Artykuły publikowane są na lincencji CC BY 4.0. Treść licencji jest dostępna tutaj: https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/
Artykuły opublikowane na licencji CC-BY (wersje postprint) mogą być udostępniane przez autorów każdemu, na dowolnej platformie lub za pośrednictwem dowolnego kanału komunikacyjnego pod warunkiem, że zostały przypisane do Res Rhetorica jako pierwotnego wydawcy.
