Metoda odwróconej klasy w kształceniu retorycznym dziennikarzy-polonistów
DOI:
https://doi.org/10.29107/rr2025.1.4Słowa kluczowe:
odwrócona klasa, kształcenie retoryczne, blended learning, kompetencje społeczne, dydaktyka akademickaAbstrakt
Metoda odwróconej klasy to jedno z narzędzi tzw. nauczania hybrydowego ( blended learning). Zakłada korzystanie z interaktywnych, zróżnicowanych treści dostępnych online oraz zespołową pracę podczas zajęć. Artykuł przedstawia podstawowe założenia metody, kategorie zagadnień, które warto uwzględnić przy planowaniu pracy tą metodą oraz efekty kształcenia, które udało się uzyskać w kształceniu dziennikarzy na kierunku filologia polska. Wydaje się, że wykorzystanie tej metody, nadal niepowszechnej w kształceniu akademickim, ma swoje ważne uzasadnienia szczególnie dla uczenia (i uczenia się) retoryki.
Pobrania
Bibliografia
Anderson, Lorin W., and David Krathwohl. 2001. A Taxonomy for Learning, Teaching and Assessing: a Revision of Bloom’s Taxonomy of Educational Objectives. New York: Longman.
Bishop, Jacob L., and Matthew A. Verleger. 2013. „The Flipped Classroom: A Survey of the Research”. 120th American Society for Engineering Education Annual Conference and Exposition, 30: 1–18.
Bloom, Benjamin S. (red.). 1956. Taxonomy of Educational Objectives: The Classification of Educational Goals: Handbook I, Cognitive Domain. New York: Longman.
Dylak, Stanisław (red.). 2013. Strategia kształcenia wyprzedzającego. Poznań: Ogólnopolska Fundacja Edukacji Komputerowej.
Gawroński, Sławomir (red.). 2011. Dydaktyka dziennikarstwa. Opinie i postulaty. Kraków: Konsorcjum Akademickie.
Grzelka, Monika. 2016. „Rozszerzanie granic”. Polonistyka. Innowacje 4: 45–56. doi: https://doi.org/10.14746/pi.2016.1.4.4.
King, Alison. 1993. „From Sage on the Stage to Guide on the Side”. College Teaching. 41 (1):30–35.
Lage, Maureen J., Glen Platt, and Michael Treglia. 2000. „Inverting the classroom: A gateway to creating an inclusive learning environment”. The Journal of Economic Education, 31(1): 30–43.
Lichański, Jakub Z. 2000. Od renesansu do współczesności – tradycja i innowacja. Warszawa: Wydawnictwo DiG.
Nussbaum, Martha C. 2016. Nie dla zysku. Dlaczego demokracja potrzebuje humanistów. Przekł. Łukasz Pawłowski. Warszawa: Biblioteka Kultury Liberalnej.
Siewierska-Chmaj, Anna (red.). 2005. Teoria, praktyka, etyka. O kształceniu dziennikarzy w Polsce i na świecie. Rzeszów: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Informatyki i Zarządzania.
Sobczak Barbara. 2011. „Kształcenie retoryczne na poziomie uniwersyteckim. Rekonesans”. W: Dydaktyka retoryki, red. Barbara Sobczak, Halina Zgółkowa. 61–68. Poznań: Wyższa Szkoła Języków Obcych.
Sobczak, Barbara. 2016. „Kształcenie dziennikarzy. Wyzwania, koncepcje, metody”. Polonistyka. Innowacje 4: 31-44. https://doi.org/10.14746/pi.2016.1.4.3.
Sointu, Erkko, Mareena Hyypiä, Matthew C. Lambert et al. 2023. „Preliminary evidence of key factors in successful flipping: predicting positive student experiences in flipped classrooms”. Higher Education 85: 503–520. https://doi.org/10.1007/s10734-022-00848-2
Sommer, Max, and Albert D. Ritzhaupt. 2018. „Impact of the flipped classroom on learner achievement and satisfaction in an undergraduate technology literacy course”. Journal of Information Technology Education: Research, 17: 159–182.
Tapscott, Don. 2010. Cyfrowa dorosłość. Jak pokolenie sieci zmienia nasz świat. Przekł. Piotr Cypryański. Warszawa: Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne.
Thai Ngoc Thuy Thi, Bram De Wever, and Martin Valcke. 2017. „The impact of a flipped classroom design on learning performance in higher education: Looking for the best “blend” of lectures and guiding questions with feedback”. Computers & Education. 107: 113–126.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2025 Res Rhetorica
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
Artykuły publikowane są na lincencji CC BY 4.0. Treść licencji jest dostępna tutaj: https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/
Artykuły opublikowane na licencji CC-BY (wersje postprint) mogą być udostępniane przez autorów każdemu, na dowolnej platformie lub za pośrednictwem dowolnego kanału komunikacyjnego pod warunkiem, że zostały przypisane do Res Rhetorica jako pierwotnego wydawcy.
