Poetyka exemplum w reportażu Pawła Kapusty „Pandemia”
DOI:
https://doi.org/10.29107/rr2023.1.7Słowa kluczowe:
exemplum, system ochrony zdrowia, reportaż, Paweł Kapusta, pandemiaAbstrakt
W artykule przeprowadzona została analiza części tomu reportażowego Pawła Kapusty „Pandemia” potraktowanej jako exemplum, czyli argument z przykładu. Tom został opublikowany jesienią 2020 roku, a znalazły się w nim między innymi świadectwa doświadczeń i przeżyć czterech pracownic systemu ochrony zdrowia (ratowniczki medycznej, pielęgniarek i diagnostyczki laboratoryjnej) z pierwszego miesiąca pandemii covid-19 w Polsce. Ich opowieści opisują sytuacje i stany odmienne od tych, które były deklarowane przez decydentów w głównonurtowym przekazie medialnym. Subnarracje wplecione w reportaż Kapusty zostały uznane z jednej strony za oddanie głosu „niesłyszalnym” i tym samym wypełnienie etosu reporterskiego, z drugiej – za exemplum zarówno dla tworzenia indywidualnych obrazów rzeczywistości przez potencjalnych czytelników, jak i głos o charakterze kontrargumentu w debacie publicznej.
Pobrania
Bibliografia
Literatura podmiotu
Kapusta, Paweł. 2020. Pandemia. Kraków: Wydawnictwo Insignis Media.
Kapusta, Paweł. 2017. Agonia. Lekarze i pacjenci w stanie krytycznym. Warszawa: Wydawnictwo Wielka Litera.
Literatura przedmiotu
Frukacz, Katarzyna. 2019. Polski reportaż książkowy. Przemiany i adaptacje. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego.
Kampka, Agnieszka. 2014. Debata publiczna. Zmiany społecznych norm komunikacji. Warszawa: Oficyna Naukowa.
Kapuściński, Ryszard. 2013. To nie jest zawód dla cyników. Warszawa: Dom Wydawniczy PWN.
Korolko, Mirosław. 1998. Sztuka retoryki. Przewodnik encyklopedyczny. Warszawa: Wydawnictwo Wiedza Powszechna.
Maslach, Christina; Leiter, Michael P. 2011. Prawda o wypaleniu zawodowym. Co robić ze stresem w organizacji. Tłum. M. Guzowska-Dąbrowska, red. nauk. polskiego wydania H. Sęk. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Maziarski, Jacek. 1966. Anatomia reportażu. Kraków: Wydawnictwo Literackie.
Michalczyk, Stanisław. 2013. „Teoria wartości informacji: historia i współczesność”. Studia Politicae Universitatis Silesiensis 10: 131-146.
Michalczyk, Stanisław. 2015. Jednostka i społeczeństwo w świecie mediów. Katowice: Wydawnictwo Naukowe „Śląsk”.
Orłowska, Paulina. 2017. „Koncepcja polifonicznej powieści reportażowej Laboratorium Reportażu wobec teorii Michaiła Bachtina. Polityczny wymiar polifonii”. Studia Medioznawcze 2(69): 47-55.
Perelman, Chaim. 2002. Imperium retoryki. Retoryka i argumentacja. Tłum. M. Chomicz, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Pleszczyński, Jan. 2013. Epistemologia komunikacji medialnej. Perspektywa ewolucyjna, Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.
Szostek, Teresa. 1986. „Funkcjonowanie exemplum w systemie retoryki starożytnej”. Pamiętnik Literacki 77(1): 45-51.
Szymanek, Krzysztof. 2001. Sztuka argumentacji. Słownik terminologiczny. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Urbaniak, Paweł. 2010. „Reportaż jako źródło wiedzy o społeczeństwie”. Reportaż bez granic. Teksty, warsztat reportera, zjawiska medialne, red. I. Borkowski, 45-53. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego.
Wiszniowska, Monika. 2017. Zobaczyć – opisać – zrozumieć. Polskie reportaże literackie o rosyjskim imperium. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego.
Wojtak, Maria. 2004. Gatunki prasowe. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.
Woźniakiewicz-Dziadosz, Maria. 2004. „O literackości reportażu”. W Reportaż w dwudziestoleciu międzywojennym, red. M. Piechota, K. Stępnik, 93-101. Lublin: Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.
Ziomek, Jerzy. 1990. Retoryka opisowa. Wrocław, Warszawa, Kraków: Zakład Narodowy im. Ossolińskich.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2023 "Res Rhetorica"
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
Artykuły publikowane są na lincencji CC BY 4.0. Treść licencji jest dostępna tutaj: https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/
Artykuły opublikowane na licencji CC-BY (wersje postprint) mogą być udostępniane przez autorów każdemu, na dowolnej platformie lub za pośrednictwem dowolnego kanału komunikacyjnego pod warunkiem, że zostały przypisane do Res Rhetorica jako pierwotnego wydawcy.
