Różne twarze uchodźcy – o retorycznych strategiach zarządzania kryzysem na przykładzie historii „dzieci z Michałowa”
DOI:
https://doi.org/10.29107/rr2022.3.4Słowa kluczowe:
identyfikacja, Kenneth Burke, strategie narracyjne, fotografia prasowaAbstrakt
Przedmiotem artykułu są werbalne (artykuły prasowe) i niewerbalne (fotografia prasowa) techniki kontrolowania tematu uchodźców, imigrantów i migrantów oraz strategie zarządzania emocjami na przykładzie materiałów prasowych. Analiza odwołuje się do zaproponowanego przez Kennetha Burke’a pojęcia identyfikacji. Identyfikacja z partnerem dialogu jest zjawiskiem, którego efektem może być ujednolicenie wizji świata proponowanej odbiorcy przez nadawcę. Przedstawiona w pracy analiza tekstu oraz towarzyszących mu zdjęć wskazuje strategie narracyjne, które prowadzą do postulowanego przez Burke’a zjawiska konsubstancjalności. Jej rezultatem są m.in. pozytywne relacje z nadawcą komunikatu prasowego, wynikające z dodatniej oceny prezentowanych wartości autora i obrazu świata, prób naśladownictwa opinii, postaw i zachowań. Analiza dowodzi, że każda ze stron konfliktu czerpie z podobnego repertuaru strategii językowych i zabiegów retorycznych stosowanych do identyfikacji światów nadawcy i odbiorcy. Twórcy prezentowanych treści ogniskują uwagę czytelników, ukierunkowują sposób postrzegania sytuacji, a manipulując obrazem rzeczywistości, wzbudzają zaprojektowane emocje słowem i obrazem.
koczującym ofiarom.Pobrania
Bibliografia
Baldry, Anthony, i Paul J. Thibault. 2006. Multimodal Transcription and Text Analysis: A Multimedia Toolkit and Coursbook. London/Oakville: Equinox.
Bendrat, Anna. 2012. „Jak usankcjonować despotyzm w demokratycznym kraju? Analiza retorycznej strategii Lincolna w świetle teorii Kennetha Burke’a”. W Między znaczeniem a działaniem. Retoryka i władza, red. Agnieszka Kampka, 51-62. Warszawa: Wydawnictwo SGGW.
Burke, Kenneth. 1955. A Rhetoric of Motives. New York: George Braziller, Inc.
Burke, Kenneth. 1962. A Grammar of Motives and a Rhetoric of Motives, Cleveland: World Pub. Co.
Burke, Kenneth. 1977. „Tradycyjne zasady retoryki”. Pamiętnik Literacki 68 (2): 219-250.
Hałas, Elżbieta. 2006. Interakcjonizm symboliczny. Społeczny kontekst znaczeń. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.
Fleischer, Michael. 2003. Polska symbolika kolektywna. Wrocław: Dolnośląska Szkoła Wyższa Edukacji Towarzystwa Wiedzy Powszechnej.
Mokrzan, Michał. 2016. „Antropologia retoryki. Inspiracje Burke’owskie w amerykańskiej antropologii kulturowej”. Zeszyty Etnologii Wrocławskiej 1 (24): 127-148.
Kövecses, Zoltán. 2011. Język, umysł, kultura. Praktyczne wprowadzenie, tł. Anna Kowalcze-Pawlik, Magdalena Buchta. Kraków: UNIVERSITAS.
Kowal, Izabella. 2004. „Gra w klasy. Miejsca wspólne jako fundament retoryki perswazji”. W Sztuka perswazji. Socjologiczne, psychologiczne i lingwistyczne aspekty komunikowania perswazyjnego, red. Rafał Garpiel i Katarzyna Leszczyńska, 65-75. Kraków: Wydawnictwo NOMOS.
Lisowska-Magdziarz, Małgorzata. 2020. „Czytać warstwami! W stronę wielomodalnej analizy obrazowania w mediach”. W Między słowem a obrazem, red. Justyna Winiarska i Aneta Załazińska, 83-104. Kraków: Księgarnia Akademicka.
Ornatowski, Cezar M. 2021. „Retoryka uzbrojona: walka o świadomość we współczesnej przestrzeni medialnej". Res Rhetorica 8 (4): 14-39. https://doi.org/10.29107/rr2021.4.1.
Rusinek, Michał. 2003. Między retoryką a retorycznością. Kraków: UNIVERSITAS.
Wasilewski, Jacek. 2008. „Dramaturgia języka mediów.” W Nowe zjawiska II. W języku, tekście i komunikacji, ed. Mariusz Rutkowski, Katarzyna Zawilska, 215-231. Olsztyn: Instytut Filologii Polskiej UWM.
Zaborowski, Zbigniew. 2002. Człowiek i jego świat. Próba integracji. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie ŻAK.
Pobrania
Opublikowane
Numer
Dział
Licencja
Prawa autorskie (c) 2022 "Res Rhetorica"

Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 4.0 Międzynarodowe.
Artykuły publikowane są na lincencji CC BY 4.0. Treść licencji jest dostępna tutaj: https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/
Artykuły opublikowane na licencji CC-BY (wersje postprint) mogą być udostępniane przez autorów każdemu, na dowolnej platformie lub za pośrednictwem dowolnego kanału komunikacyjnego pod warunkiem, że zostały przypisane do Res Rhetorica jako pierwotnego wydawcy.