Jane Austen’s Persuasion
DOI:
https://doi.org/10.17380/rr.2016.2.3Abstrakt
Esej rozpoczyna się od stwierdzenia, że fikcja jest perswazją – subtelną, niebezpośrednią, niedogmatyczną, a mimo to mającą wpływ na czytelnika i będącą formą komunikacji. Twórczość Jane Austen przedstawia perswazję jako temat w trzech odsłonach: perswazję wewnętrzną (w "Emmie"); łatwą perswazję wobec podatnego odbiorcy (w "Rozważnej i romantycznej"); oraz perswazję trudną i niepożądaną (w "Perswazji").Bibliografia
Austen, Jane. (1815) 2005. Emma, ed. Richard Cronin and Dorothy McMillan. Reprint, Cambridge: Cambridge University Press.
Austen, Jane. (1817) 2006. Persuasion, ed. Janet Todd and Antje Blank. Reprint, Cambridge: Cambridge University Press.
Austen, Jane. (1811) 2006. Sense and Sensibility, ed. Edward Copeland. Reprint, Cambridge: Cambridge University Press.
Booth, Wayne. 1961. The Rhetoric of Fiction. Chicago: The University of Chicago Press.
Brontë, Charlotte. (1847) 1962. Jane Eyre. New York: Harcourt, Brace &World.
Flaubert, Gustave. (1856) 2005. Madame Bovary, ed. Margaret Cohen; trans. Eleanor Aveling Marx and Paul de Man. Reprint, New York: W.W. Norton.
Harding, D. W. 1962. “Psychological Processes in the Reading of Fiction.” British Journal of Aesthetics 2, 133-47.
Harris, Mark. 1957. “Preface: Easy Does It Not.” A Ticket for a Seamstitch. Lincoln: University of Nebraska Press.
Lawrence, D. H. 1981. “Letter to Arthur McLeod, 26 October 1913.” The Cambridge Edition of the Letters and Works of D. H. Lawrence, vol. 2, ed. George J. Zytaruk and James T. Boulton. Cambridge: Cambridge University Press.
Walzer, Arthur E. 1995. “Rhetoric and Gender in Jane Austen’s Persuasion.” College English 57: 688-707.
Pobrania
Jak cytować
Numer
Dział
Licencja
Artykuły publikowane są na lincencji CC BY 4.0. Treść licencji jest dostępna tutaj: https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/
Artykuły opublikowane na licencji CC-BY (wersje postprint) mogą być udostępniane przez autorów każdemu, na dowolnej platformie lub za pośrednictwem dowolnego kanału komunikacyjnego pod warunkiem, że zostały przypisane do Res Rhetorica jako pierwotnego wydawcy.
