Retoryka pytań w dyskursie sądowym

Autor

  • Barbara Tecław Wydział Prawa i Administracji, Uniwersytet Gdański

DOI:

https://doi.org/10.17380/rr2015.3.1

Abstrakt

Artykuł podejmuje temat retoryki pytań w toku przesłuchiwania świadków na sali sądowej w kontekście polskiego prawodawstwa i praktyki postępowania sądowego. W szczególności przedmiotem analizy jest zastosowanie zabiegów retorycznych, za pomocą których pytania mają mieć walor perswazyjny, a nie tylko informacyjny. Takie pytania ze strony przesłuchującego mają np. zasugerować treści, które potwierdzałyby jego tezę.

Bibliografia

Arntzen, F. 1989. Psychologia zeznań świadków. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Arystoteles. Retoryka. Retoryka dla Aleksandra. Poetyka. [przekład] H. Podbielski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2014.

Augustynek, A. 2008. Sugestia, manipulacja, hipnoza. Warszawa: Difin.

Burtt, H.E. 1965. Psychologia stosowana. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Cioch P., Studzińska S. 2014. Postępowanie cywilne. Warszawa: Wydawnictwo C.H. Beck.

Gruza, E. 2009. Psychologia sądowa dla prawników. Warszawa: Wolters Kluwer Polska.

Gutekunst, W. 1974. Kryminalistyka. Zarys systematycznego wykładu. Warszawa: Wydawnictwa Prawnicze PWN.

Hock, R.R. 2003. 40 prac badawczych, które zmieniły oblicze psychologii. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.

Horoszowski, P. 1958. Kryminalistyka. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN.

Jabłońska-Bonca, J. 2002. Prawnik a sztuka negocjacji i retoryki. Warszawa: LexisNexis.

Korolko, M. 1990. Sztuka retoryki. Przewodnik encyklopedyczny. Warszawa: Wydawnictwo Wiedza Powszechna.

Lewandowski, S. 2013. Retoryczne i logiczne podstawy argumentacji prawniczej. Warszawa: LexisNexis.

Lichański, J.Z. 2000. Retoryka. Od renesansu do współczesności – tradycja i innowacja. Warszawa: DiG.

Loftus, E.F. 1996. Eyewitness testimony. Harvard University Press.

Lubelski M.J, Stanik J.M., Tyszkiewicz L. 1986. Wybrane zagadnienia psychologii dla prawników. Warszawa: Wydawnictwo Prawnicze PWN.

Makarowski, R. 2006. Manipulacje w postępowaniu karnym. Kraków: Oficyna wydawnicza „Impuls”.

Marszał K. 1992. Proces karny. Katowice: Wydawnictwo Volumen.

Morley, I. 2014. Adwokat Diabła. Krótki traktat o tym, jak być naprawdę dobrym w sądzie. Warszawa: Kancelaria Radcy Prawnego Piotr Staroń.

Niesiołowski J., Zeidler K. 2011. Granice retoryki i erystyki z perspektywy kodeksów etyki zawodowej adwokata i radcy prawnego [w:] H. Izdebski i P. Skuczyński (red.). Etyka prawnicza. Stanowiska i perspektywy 2. Warszawa: LexisNexis.

Panasiuk, J. 2013. „Anatomia mówienia”. Na wokandzie, nr 4.

Rusinek M., Załazińska A. 2010. Retoryka podręczna, czyli jak wnikliwie słuchać i przekonująco mówić. Kraków: Znak.

Ruszer, A. 2008. Mowa sądowa jako retoryczny gatunek tekstu. Praca doktorska. Archiwum UJ, Dokt. 2008/101.

Rybiński P. i Zeidler K. (red.). 2010. Leksykon retoryki prawniczej. 100 podstawowych pojęć, Warszawa: Wydawnictwo C.H. Beck.

Stefaniak, A. 1974. Erystyka i retoryka (poradnik zawodowy dla stosujących prawo). Lublin: Studium organizacji pracy.

Wasilewski, J. 2014. Czarne dziury w komunikacji prawników [w:] J. Bralczyk et al., Wymowa prawnicza. Warszawa: Wydawnictwo C.H. Beck.

Wróblewski, B. 1948. Język prawny a prawniczy. Kraków: Polska Akademia Umiejętności.

Zajadło, J. 2007. Leksykon współczesnej teorii i fi lozofi i prawa. 100 podstawowych pojęć. Warszawa: Wydawnictwo C.H. Beck.

Zeidler K. 2008. „Metoda sokratyczna, czyli sposób erystyczny siódmy”. Edukacja Prawnicza, nr 6 (99).

Ziomek, J. 2000. Retoryka opisowa. Wrocław: Ossolineum.

Pobrania

Jak cytować

Tecław, Barbara. 2015. „Retoryka Pytań W Dyskursie sądowym”. "Res Rhetorica" 2 (3). https://doi.org/10.17380/rr2015.3.1.